Գնալով ակնհայտ է դառնում, որ Թրամփն իրոք ավելի շատ բիզնեսմեն է, քան քաղաքագետ: Բայց եթե սեփական բիզնեսում նա մեծ հաջողությունների է հասել, այն, ինչ սկսել է ձեռնարկել որպես նախագահ, հազիվ թե դրանից շահի ԱՄՆ-ն: Նա փողեր է ցանկանում խնայել միգրանտների արտաքսման հաշվին, Գազայի բնակիչներին ցանկանում է տեղահանել և բնակեցնել Հորդանանում և Եգիպտոսում, որը բխում է Իսրայելի շահերից, 90 օրով կասեցնում է այլ երկրներին ֆինանսական աջակցությունը, բայց այդ առումով բացառություն է անում Ուկրաինային, այն դեպքում, երբ Բայդենին քննադատում էր նրա համար, որ միլիարդներ էր տալիս Զելենսկուն: Սաուդյան Արաբիային և Հորդանանին կոչ է անում իջեցնել նավթի գները կարծելով, որ դրանով կքայքայվի Ռուսաստանի տնտեսությունը, այն դեպքում, երբ դա հնարավոր չէ, քանի որ կբերի, ինչպես շատ տնտեսագետներ են գտնում, համաշխարհային կոլապսի: Դավոսի նրա ելույթն արդեն նահանջ էր իր նախընտրական խոստումներից, որոնք հիմնականում քաչոզչական հնարքներ էին: Փող էր ուզում խնայել
` ՆԱՏՕ-ում մյուս անդամ երկրներից հավասար չափով նույնը պահանջելով, բայց, կարծես, հետընթաց է սկսում: Խոսում էր պատերազմում միլիոնավոր զոհերից, բայց ահա 90 օր ևս թույլ է տալիս, որ մարդիկ զոհվեն: Նրան թերևս 100 օր է պետք, որ հաջողացնի զանգահարել Պուտինին: Չինաստանի վրա է գցում ռուս-ուկրաինական հակամարտության կարգավորումն, այն դեպքում, երբ հայտարարում էր, թե բարձրացնելու է չինական ապրանքների մաքսատուրքերը: Կարող ենք էլի բաներ թվարկել: Բայց ավելորդ ենք համարում: «Քնկոտ Ջոն», ինչպես նա կոչում էր Բայդենին, կարծես հաճախ ստորագրում էր իրեն դեմ տված որոշումը: Նույն մարդիկ երևի նրա հաջորդին էլ որոշումներ են դեմ տալիս: Արդյո՞ք դեմ տված չէր Իսրայելին հզոր որոշ զինատեակների մատակարարման վրա Բայդենի դրած արգելքի չեղարկումը: ԱՄՆ «Ոսկյա դարաշրջանն» այսպես է սկսվում: Իսկ Մելանյա Թրամփը պատրաստվում է ձևափոխել Սպիտակ տան ներսը, որպեսզի ֆիլմ նկարի իր այնտեղ ապրած կյանքի մասին: Իսկ թե զոհերը մի քիչ ավել, մի քիչ պակաս կլինեն, ոչինչ: Մեր ոգևորվածներն էլ` մի քիչ ավել, մի քիչ պակաս, հոգ չէ: Մեկ է` իրենց դուրս տվածների տակից ճարպկորեն դուրս են գալիս: «Ճկուն» է հայ քաղաքական միտքը:
Պրոֆեսոր Աշոտ Ներսիսյան